W celu przybliżenia tej wyjątkowej książki „WIDZIEĆ / WIEDZIEĆ. Wybór najważniejszych tekstów o dizajnie.” (którą objęliśmy patronatem) osobom które jeszcze jej nie nabyły, publikujemy kilka fragmentów tekstów o dizajnie które znajdują się w niej.
Jeffery Keedy, Modernizm żywych trupów.
To jest bardzo przerażający artykuł. Mowa w nim o śmierci i wyparciu. Ale nie bójcie się go czytać, bo to w końcu tylko tekst, a znaczenie jest arbitralne. To nam w każdym razie wmawiają ci podli postmoderniści i dekonstrukcjoniści. My jednak wiemy swoje. Wszystko można zrobić w sposób właściwy albo niewłaściwy. Dobry albo zły, racjonalny lub szalony, jasny albo chaotyczny, modernistyczny albo modernistyczny. W projektowaniu graficznym nie ma alternatywy wobec modernizmu. Poprzedzają go tylko komercyjni artyści, drukarze bądź skrybowie, nie dizajnerzy, ponieważ dizajner narodził się z modernizmu. To, co po modernizmie, jest także niezrozumiałe dla większości projektantów, ponieważ przekracza ich granice pojmowania.
W większości sfer produkcji kulturalnej, takich jak sztuka, architektura, muzyka i literatura, modernizm był po prostu jednym z wielu wydarzeń w nieustającym cyklu życia. Projektowanie graficzne nie miało jednak dość czasu, by wytworzyć dojrzałe poczucie własnej tożsamości, nie przecięto jeszcze pępowiny. I tak, gdy modernizm skonał, ideologia wielu dizajnerów umarła wraz z nim. Oni sami nieodeszli jednak bez skargi w ciemności nocy. Nie przyjęli do wiadomości własnej ideologicznej śmierci i wciąż nawiedzają żywych, jęcząc i wyjąc, ponieważ nie należą już do tego świata. Taki jest los zombiaków modernizmu, żywych trupów, które projektują wśród nas. Tłum. Dariusz Żukowski
Tomasz Bierkowski, Cel typografii.
Analizując różne definicje typografii, odnosi się wrażenie, że priorytety, którymi kierują się ich autorzy, różnią się biegunowo z powodu zbyt daleko posuniętego subiektywizmu spojrzenia. Teoretycznie, zestawiając z sobą poszczególne wyjaśnienia terminu „typografia”, można by wypracować pewien ogólny pogląd na jej temat. Taka metoda poznawcza nie może być jednak stosowana wobec sztuki użytkowej, której kryteria skuteczności wyznaczają między innymi badania z zakresu psychologii i fizjologii. Studiując pochodzące z różnych źródeł definicje, niełatwo sformułować wyczerpujące objaśnienie celów, zadań i funkcji typografii. Również pytanie o to, czym tak naprawdę jest typografia, zwłaszcza w dobie rozwoju i powszechnej dostępności cyfrowych technologii komunikacyjnych, bardzo często pozostaje bez odpowiedzi. Nierzadko brakuje też wyjaśnienia, czym są reguły typograficzne, jakim służą celom oraz kiedy – i czy w ogóle – można je łamać. Okazuje się, że samo pojęcie reguł typograficznych nie jest do końca określone, przez co zacierają się granice pomiędzy zasadami pisowni, które nigdy nie powinny być łamane, a regułami typograficznymi, które w uzasadnionych wypadkach oraz w umiejętny sposób mogą zostać pominięte. Pozostaje faktem, że zasady pisowni częściowo się pokrywają z regułami typograficznymi, a niekończące się dyskusje pomiędzy zwolennikami programowego łamania reguł, którzy opowiadają się za przenoszeniem idei postmodernizmu (pomo) na teren projektowania graficznego, a ich ortodoksyjnymi przeciwnikami skutecznie dezinformują projektantów. Jednak przede wszystkim uderza bardzo niska świadomość społeczna roli i zadań typografii, czego skutkiem jest pomijanie jej funkcji komunikacyjnej i przedkładanie atrakcyjności formy wizualnej nad szeroko pojętą funkcjonalność.
Możecie ją m.in. zakupić w księgarni wydawnictwa Karakter:
