Dyplom Magdaleny Chojnackiej

Dzisiaj Magdalena Chojnacka przedstawi wam swój projekt dyplomowy na ASP w Krakowie na wydziale Form Przemysłowych w 2009. Szkoda że organizatorzy tegorocznych targów etnodizajnu nie zapoznali się z nim. Jakby to uczynili, to może wtedy niezbyt ciekawe hale wystawowe nabrałyby więcej życia i stanowiły integralny element wystawy.

Oto słowa którymi projektantka opisuje swój projekt:

Projekt opiera się na tworzeniu zjawiska, w którym szare, monotonne blokowisko zacznie zaskakiwać, bloki będą mienić się różnorodnością barw i struktur, zaczną być bogate wizualnie.

Architektura jest „sztuką budowania obrazów” przestrzennych, dla odbiorcy jest przede wszystkim zjawiskiem wizualnej percepcji, następstwem wrażeń wzrokowych, szczególnie bogatych, gdy jesteśmy w ruchu, wędrując placami, ulicami miasta. Można ją zatem postrzegać i czytać używając kategorii sekwencji, kadru, ujęcia.

W projekcie uwzględniam układ odniesienia w tworzeniu obiektów architektonicznych, w celu uzyskania mobilności obrazów. Funkcji wizualnej, wpływającej na nie tylko wizerunek miast, ale przede wszystkim na mieszkańców, gdyż to oni są najczęstszymi obserwatorami i użytkownikami, nie tylko samych budynków, ale również przestrzeni wokół.
Posłużyłam się „zmyleniami optycznymi”, aby zaskakiwać  widza.
Przestrzeń miast dotyka nas  za sprawą szoku, który wyrywa nas z jej mimowolnego postrzegania, nawyku użytkowania. Szok ten wywołują u nas rzeczy tworzone odważnie. Element ryzyka przynosi często zdumiewające efekty. Taki efekt chciałam uzyskać stosując struktury barwne na elewacjach, zmieniające i zaskakujące widza, w zależności od tego gdzie w danym momencie się znajduje. Przestrzeń wokół budynków dopełnia całości, relacje między budynkami a przestrzenią są spójne, uporządkowane i stają się atrakcyjne dla mieszkańców bloków.

Obszar projektowy jakim się zajmowałam, obejmuje trzy ulice: kurpiowską, łowicką i śląską w Jastrzębiu Zdroju. Na każdej z tych ulic dominuje jeden typ bryły budynku: wertykalny, horyzontalny i zbliżony do sześcianu. Ulice korespondują ze sobą, tworząc jeden obszar projektowy. Dzięki różnorodności brył i ukształtowania terenu poszczególnych ulic, daje to możliwość przedstawienia zmienności struktur dostosowanych do danej sytuacji. Raz mieszkaniec jest „zmuszony” do poruszania się wzdłuż budynku i właśnie wtedy widoczny jest efekt zmienności (ulica łowicka), innym razem porusza się blisko elewacji, gdyż bloki są ciasno rozmieszczone i teren jest pagórkowaty, stąd efekt jest najsilniejszy z bliska widzianej elewacji (śląska), innym razem bryła wertykalna oddziałuje zmiennością barwną, gdy zbliżamy się z przeciwka do bloku (kurpiowska). Nazewnictwo poszczególnych ulic również wpłynęło na postać zastosowanej struktury, nie ma być to dosłowne zapożyczenie z folkloru (pasiaki łowickie, wycinanka kurpiowska), czy też jak w przypadku ulicy śląskiej struktura węgla kamiennego, ale jest to bardziej inspiracja i chęć zachowania charakteru nazwy, a niżeli główne założenie projektu.

Dziękuje bardzo Magdalenie Chojnackiej za przesłany projekt i przedstawienie ciekawego pomysłu który, mam nadzieję, będzie inspiracją dla powstających budowli.

Czekam również na Twoje projekty:)

Tagi: architektura, dyplom, etno

Data opublikowania: 21-05-2010. Godzina:07:30. Kategoria: Architektura, Świeża krew, Upolowane. Możesz być na bieżąco z komentarzami dzięki RSS 2.0.